We zitten in een bootje op een meer, het is een beetje mistig en we zijn lekker aan het roeien en genieten ervan. Plotseling duikt uit de mist een ander bootje op dat recht op ons afkomt. En... boem! Eén moment zijn we echt kwaad — wat doet die idioot nou? Heeft hij ons niet gezien? En ik heb net mijn boot geschilderd! En hij vaart zo — boem! — tegen me op.
"Hé, kun je niet opletten!" schreeuw ik. Maar dan zien we ineens dat die roeiboot leeg is. We kijken elkaar verbijsterd aan. Onze kwaadheid zakt in elkaar... Er is nu niemand meer om kwaad op te zijn. Ik moet gewoon mijn boot opnieuw schilderen, dat is alles.
Maar als er in die roeiboot die tegen de onze opbotste wel iemand had gezeten, hoe hadden we dan gereageerd? Je weet wat er zou zijn gebeurd!
Onze aanvaringen in het leven, met andere mensen, met gebeurtenissen, lijken op een botsing met een lege roeiboot. Maar zo ervaren we het leven niet. We ervaren het alsof er wel mensen in die andere boot zitten en alsof we werkelijk door hen worden belaagd.