Een vader bestrafte zijn vijfjarige dochtertje omdat zij overvloedig mooi, verguld papier had gebruikt om een cadeautje in te pakken. Geld was er niet in overvloed en hij was boos omdat zij dit dure papier zomaar had gebruikt.
De volgende morgen bracht het meisje het vergulde, ingepakte cadeautje naar haar vader en zei "Hier, papa, dit is speciaal voor jou!"
Met stomheid geslagen en aangegrepen door het voorval, betreurde de vader zijn woede-uitbarsting van de vorige dag. Zijn dochtertje aanvaardde zijn excuses maar al te graag en nieuwsgierig opende hij de doos. Hij ontdekte dat er helemaal niets inzat. Hij schreeuwde tegen haar: "Weet je dan niet dat het heel wreed is om iemand een lege doos te geven, er moet altijd een cadeautje in zitten!".
Het meisje kreeg tranen in haar ogen en zei "Maar papa, de doos is niet leeg, ik heb haar gevuld met heel veel kusjes, alleen voor jou!"
De vader was volledig van de kaart en omarmde zijn dochter liefdevol, hopende dat zij hem ooit zijn boze reactie zou kunnen vergeven.
Enige tijd later, werd het meisje getroffen door een ernstige ziekte en ze stierf. De vader heeft de doosje nog steeds bij zich, dicht bij zijn bed, en elke keer als zijn verdriet hem overmant, pakt hij de doosje, neemt er een verbeelde kus uit en herinnert zich de liefde die zijn dochter in haar cadeau had gestoken.