Een oude man zat op het dak van zijn huis omdat een overstroming zijn dorp onder water had gezet. Het water was tot aan het dak gestegen, toen er een reddingsploeg in een roeiboot aankwam. Ze probeerden met veel moeite bij hem te komen en toen dat tenslotte lukte riepen ze: "Kom op, spring in de boot!"
En hij zei: "Nee, nee! Ik heb gebeden en God zal me redden." Het water steeg hoger en de oude man klom steeds hoger het dak op. Het water stroomde woest om het huis heen en een grote sloep van de brandweer slaagde er uiteindelijk nog in om bij het huis van de oude man te komen. Weer smeekten ze hem om in de boot te springen en zichzelf te redden.
Weer zei hij: "Nee, nee, nee. God zal me redden! Ik bid dat God me redt!" Op het laatst was het water hem letterlijk tot de lippen gestegen, alleen zijn hoofd stak nog boven de golven uit.
Toen kwam er een helikopter. Die ging vlak boven hem hangen en ze riepen: "Kom op, dit is je laatste kans! Kom erin!" Maar toch zei hij: "Nee, nee, nee... God zal me redden!"
Tenslotte verdween zijn hoofd onder water en hij verdronk. Toen hij in de hemel kwam klaagde hij tegen God: "God, waarom heeft u niet geprobeerd mij te redden?" God bleef rustig en zei tegen hem: "Ik heb een roeiboot gestuurd, een sloep en een helikopter. Maar je hebt er niets mee gedaan. Heb je niet geleerd om de zintuigen en je verstand die ik je gegeven heb te gebruiken?"